KLIMAATSTRESS EN HOE ER MEE OM TE GAAN?

Lennie is 26 jaar jaar en een echte natuurliefhebber. Ze geniet van wandelen in het bos, fietsen langs de rivier en kamperen onder de sterren. Maar de laatste tijd voelde ze zich steeds meer angstig en somber over de toestand van de planeet. Ze las elke dag over de klimaatverandering, de smeltende ijskappen, de uitstervende dieren en de dreigende rampen. Ze voelde zich machteloos en schuldig, alsof ze niet genoeg deed om het milieu te beschermen. Ze probeerde zo duurzaam mogelijk te leven, maar ze wist dat dat niet voldoende was. Ze had ook het gevoel dat niemand haar zorgen deelde of begreep. Haar vrienden en familie leken onverschillig of ontkennend te zijn over het probleem. Ze voelde zich eenzaam en geïsoleerd.

Op een dag besloot ze om hulp te zoeken. Ze had gehoord over wandelogie, een vorm van psychologische begeleiding die plaatsvindt in de natuur. Ze maakte een afspraak met mij. Stelde voor om samen te wandelen in de boswachterij Dorst, een natuurgebied vlakbij haar woonplaats. 

De eerste wandelsessie was een kennismaking waarbij vragen gesteld worden over de achtergrond, interesses en verwachtingen van de begeleiding. Tevens uitleg over wandelogie en hoe het kon helpen bij klimaatangst. 

Vertelde dat wandelen in de natuur verschillende voordelen heeft voor de geestelijke gezondheid, zoals ontspanning, veerkracht, focus en zelfvertrouwen. Ook uitleg dat de natuur als een spiegel kon werken, die kon helpen om problemen op te lossen of inzichten te krijgen. Lennie luisterde aandachtig en voelde zich al wat meer op haar gemak.

De volgende wandelsessies waren gericht op het verkennen van haar klimaatangst en verder te kijken met verdiepende vragen, zoals: Wat maakt je precies bang of verdrietig over de klimaatverandering? Hoe beïnvloedt het je dagelijks leven? Hoe ga je ermee om? Wat zou je willen veranderen? Hoe zie je de toekomst? Lennie merkte dat ze makkelijker kon praten tijdens het wandelen dan in een kantoor of een kamer. Ze voelde zich vrijer om haar emoties te uiten en haar gedachten te delen. Ze merkte ook dat de natuur haar inspireerde en troostte. Ze zag de schoonheid en de diversiteit van het leven om haar heen. Ze hoorde de vogels zingen. Ze rook de bloemen, de aarde en de lucht. Ze raakte de bomen, de stenen en het gras aan. Ze voelde zich verbonden met de natuur en met zichzelf.

Het hielp mee om haar klimaatangst te erkennen, te accepteren en te relativeren. Hij liet haar zien dat haar angst een normale en begrijpelijke reactie was op een reëel probleem. Zag ook in dat haar angst niet het einde van de wereld betekende, maar juist een motivatie om actie te ondernemen. 

Het hielp haar om haar eigen rol en verantwoordelijkheid in het klimaatvraagstuk te bepalen, zonder zich schuldig of overweldigd te voelen. Om voor zichzelf haalbare en zinvolle doelen te stellen, die aansloten bij haar waarden en capaciteiten. Het hielp haar ook om positieve aspecten van de klimaatverandering te zien, zoals nieuwe kansen, innovaties en samenwerkingen.

Na zes wandelsessies voelde Lennie zich veel beter. Haar klimaatangst was niet verdwenen, maar ze had er meer grip op gekregen en begon het normaal te vinden. Ze had meer vertrouwen in zichzelf en in de toekomst. Ze had meer plezier in het leven en meer hoop voor de wereld. Ze had ook meer contact met andere mensen die zich ook zorgen maakten over het klimaat, en die samen met haar wilden bijdragen aan een duurzamere samenleving. 

Ze besloot om lid te worden van een lokale milieuorganisatie, waar ze leerde over praktische en creatieve manieren om het klimaat te beschermen. 

Ze besloot ook om vaker te wandelen in de natuur, om haar verbinding met de natuur te onderhouden en te versterken. Ze was dankbaar voor de wandelogie sessies die haar had geholpen om haar klimaatangst om te zetten in klimaatactie.

[Lennie is niet de echte naam].

Het is belangrijk om te specificeren dat elke persoon een persoonlijke manier heeft om angst en angst te uiten, maar over het algemeen herkennen we veelvoorkomende symptomen zoals:

• nervositeit en angst in verband met de impact van iemands gedrag op het milieu, iemands verantwoordelijkheid om milieukwesties aan te pakken, nieuws over het klimaat en de klimaatverandering;
• angstaanvallen bij het omgaan met milieukwesties, moeite om niet na te denken over de problemen die verband houden met klimaatverandering, evenals het niet kunnen stoppen of beheersen van milieuproblemen;
• radicale beslissingen nemen over je leven, zoals geen kinderen krijgen omdat het misschien niet ethisch of duurzaam is voor de beschikbare hulpbronnen van de planeet;
• moeite om rustig te leven in sociale situaties met familie en vrienden, moeite met concentreren op werk en/of studie, moeite met slapen
• solastalgie, een toestand die wordt gekenmerkt door gevoelens van nostalgie, een gevoel van verlies, angst, slaapstoornissen, stress, pijn, depressie, zelfmoordgedachten en agressie. Solastalgie kan meestal worden ervaren wanneer iemands huis of directe omgeving wordt vernietigd door plotselinge natuurlijke gebeurtenissen.